#OznaczeniPrzejawy depresji w okresie dzieciństwa i młodości są często niedojrzałe, niecharakterystyczne, przypominają przejawy innych stanów i zaburzeń, a ich rozpoznanie wymaga niekiedy znacznego wysiłku. Diagnoza depresji u dziecka może być trudna, ze względu na podobieństwo objawów zarówno do zachowań i emocji towarzyszących okresowi dojrzewania, jak i innych zaburzeń takich, jak ADHD czy zaburzeń odżywiania. Obecnie wiadomo już, że zarówno dzieci spokojne, wycofane, jak i drażliwe, kierowane do specjalistów w związku ze „złym zachowaniem”, mogą cierpieć z powodu depresji. U jednych i u drugich mogą wystąpić zaburzenia, których następstwem są liczne negatywne skutki: pogorszenie przystosowania społecznego (brak kontaktu z rówieśnikami), trudności w nauce, niekiedy zwiększone ryzyko samobójstwa, zwiększone ryzyko depresji w przyszłości. Występowanie depresji u dzieci i młodzieży Na kliniczną depresję cierpi 1% dzieci przedszkolnych powyżej 2-, 3-go roku życia, 2% w grupie dzieci 6-12 lat oraz do 20% w grupie młodzieńczej. Charakterystyczną cechą depresji okresu dzieciństwa i dojrzewania jest wysoki współczynnik współzachorowalności. Najczęściej z depresją współwystępują zaburzenia lękowe. 30-70% dzieci z depresją spełnia równocześnie kryteria diagnostyczne zaburzeń lękowych. U depresyjnych dziewcząt częściej współwystępują zaburzenia lękowe, natomiast u chłopców z depresją częściej obserwowane są zaburzenia zachowania i ADHD. U młodszych dzieci z depresją myśli samobójcze rzadziej przeradzają się w konkretne plany i próby ich realizacji, natomiast u młodzieży ryzyko podjęcia próby samobójczej jest bardzo duże. Objawy Podobnie jak u dorosłych, objawami depresji u dzieci są: smutek, ograniczenie lub rezygnacja z zainteresowań i aktywności, które dotychczas sprawiały radość (anhedonia), zmiany w zakresie aktywności psychoruchowej – spowolnienie lub pobudzenie poczucie braku nadziei i sensu życia niskie poczucie własnej wartości nadmierne poczucie winy poczucie bezradności nawracające myśli o śmierci i samobójstwie spadek energii nadmierna męczliwość zaburzenia koncentracji uwagi wzrost lub spadek apetytu zmiana wzorca snu (utrzymujące się przez pewien czas wyraźne trudności z zasypianiem lub wczesne wybudzanie). W okresie dojrzewania liczba przypadków zaburzeń depresyjnych wyraźnie wzrasta osiągając poziom porównywalny z zachorowalnością u dorosłych. Dla depresji w tej grupie wiekowej charakterystyczny jest nastrój rozdrażnienia oraz złość. Często pojawia się wycofanie społeczne, zmiany apetytu (zmniejszenie lub zwiększenie), wahania rytmu dobowego, utrata zainteresowania zajęciami, które wcześniej sprawiały przyjemność, jak sport czy spotkania z rówieśnikami. Przyczyny depresji u dzieci i młodzieży Przyczyną wystąpienia klinicznej nie jest jakiś pojedynczy czynnik biologiczny czy jedno zewnętrzne zdarzenie. Z pewnością należy brać pod uwagę procesy biochemiczne zachodzące w mózgu, czynniki genetyczne czy wpływ środowiska zewnętrznego. Na rozwój depresji może mieć wpływ również: nadużywanie alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych przez członków rodziny, przemoc w rodzinie, przewlekła choroba któregoś z rodziców, innego członka rodziny lub samego dziecka, utrata ukochanej bliskiej osoby spowodowana śmiercią lub np. rozwodem rodziców, sytuacje psychicznego, fizycznego lub seksualnego wykorzystywania przez opiekunów, przewlekły konflikt małżeński rodziców, zaniedbanie, brak zainteresowania, wrogość i emocjonalne odrzucenie, nadmierne kontrolowanie przez rodziców, obarczanie dziecka zbyt dużą, przerastającą jego możliwości odpowiedzialnością, trudna sytuacja materialna oraz społeczna izolacja rodziny.Leczenie depresji u dzieci i młodzieży, podobnie jak w przypadku dorosłych, jest połączeniem psychoterapii z farmakologią. Stosuje się także terapię domową, polegającą na działaniach rodziców, mających na celu spieranie dziecka i odpowiednią opiekę nad nim. Uwaga! Jeśli dziecko wypowiada myśli na temat braku sensu życia, interesuje się umieraniem, twierdzi, że chciałby zasnąć i więcej się nie obudzić, szuka informacji na temat leków, trucizn, ujawnia choćby niewielkie zamiary popełnienia samobójstwa, to istnieje poważne ryzyko podjęcia przez nie próby samobójczej. W takiej sytuacji kontakt ze specjalistą powinien być natychmiastowy. Może się okazać, że konieczna będzie hospitalizacja dziecka.
Źródło: forumprzeciwdepresji.pl http://forumprzeciwdepresji.pl/index.php/depresja/kazdy-moze-miec-depresje/depresja-u-dzieci-i-mlodziezy
Temperament, charakter i osobowość w rozumieniu psychodynamicznym Aby móc udzielić odpowiedzi na to pytanie, należy najpierw dokonać rozróżnienia pomiędzy osobowością oraz jej dwoma istotnymi aspektami. Pierwszym aspektem osobowości jest temperament, który można streścić, jako wrodzoną dyspozycję do reakcji na bodźce środowiskowe. Opisują go takie pojęcia jak próg reakcji, organizacja poznawcza, motoryka i gospodarka hormonalna. Można […]
Ogólnie rzecz ujmując, nerwica natręctw, czyli zaburzenie obsesyjno-kompulsywne opiera się na istnieniu myśli, koncepcji lub wyobrażeń o charakterze natrętnym, co czyni je trudnymi lub niemożliwymi do odparcia, oraz przymusowych zachowań, które mają na celu złagodzenie lęku. Nerwica natręctw – rozłam w obrębie emocji i umysłu Przyglądając się osobom, u których zdiagnozowano zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, można zaobserwować pewien […]
Masochizm jest złożonym tematem, odnoszącym się głównie do teorii psychoanalitycznej. Wokół tego pojęcia, razem z rozwojem poszczególnych szkół psychoterapii, narastały kontrowersje dotyczące wyjaśnienia pochodzenia tej psychopatologii. Różne szkoły psychoterapii w odmienny sposób odnosiły się do uporczywych destrukcyjnych mechanizmów funkcjonowania jednostki. Poszukiwały ich przyczyn w dysfunkcjonalnym systemie, irracjonalnych schematach myślenia czy realizacji potrzeb samoaktualizacji w sposób pozornie […]
Można spotkać się z wieloma artykułami na temat tego, czy dany problem kwalifikuje się do psychoterapii, natomiast dość często osoby poszukujące specjalisty spotykają się z zagadkowymi terminami jak: psychoterapeuta poznawczo-behawioralny, psychoanalityk, psychoterapeuta psychodynamiczny, czy terapeuta systemowy. Za każdym z tych terminów kryje się zupełnie odmienna teoria i praktyka pracy z pacjentem. Często cele danej terapii […]
Psychoterapia psychoanalityczna wyróżnia się na tle innych metod leczenia analizą przeciwprzeniesienia. Obok niej, najważniejszą techniką jest analiza przeniesienia. Jest to analiza tego, co odczuwa psychoterapeuta w stosunku do pacjenta. Wyżej opisałem to, iż pacjent tworzy pewne sytuacje w swoim życiu. Oznacza to, że tworzy też pewne sytuacje w relacji terapeutycznej. Kluczowa jest zatem postawa terapeuty polegająca na […]
Często spotykam się z pewną niewiedzą dotyczącą psychoterapii psychodynamicznej. Bardzo często zdarza się, że pacjent uczestniczący w takiej formie pomocy psychologicznej sam nie wie, na czym ta psychoterapia polega. Z tego względu postaram się po krótce wyjaśnić na czym polega terapia psychodynamiczna i jaka w niej jest rola terapeuty, a jaka jest rola pacjenta. Na […]
Zanim podejmę się opisu dotyczącego pochodzenia nerwicy, należy wyjaśnić pewną istotną kwestię dotyczącą pochodzenia tego pojęcia. Nerwica jest pojęciem stworzonym na potrzeby terapii psychodynamicznej. Z tego względu omówienie tego pojęcia, wymaga odwołania się do psychoanalizy, która w określony sposób wyjaśniała obecność symptomów nerwicowych. Nerwica według indeksu zaburzeń DSM-IV, jest nieaktualną już jednostką chorobową. Została ona […]
Sadyzm psychoterapia psychodynamiczna rozdziela na pojęcia sadyzmu i sadyzmu seksualnego, oraz sadystycznego zaburzenia osobowości. Ten pierwszy traktowany jest jako mechanizm pojawiający się u każdego człowieka w pewnym stopniu, dlatego że każdy człowiek, jako dziecko, przechodził przez okres, w którym posługiwał się sadystyczną koncepcją relacji z obiektem. Sadyzm seksualny jest jedną z parafilii – psychodynamiczna terapia […]
Narcystyczne zaburzenia osobowości w indeksie zaburzeń psychicznych DSM, a psychoanalityczne rozumienie narcyzmu. „Narcyzm” jest określeniem, które w mowie potocznej ma wydźwięk pejoratywny i jest rozumiane jako nadmierne zaabsorbowanie własną osobą, wielkościowością oraz potrzebą uzyskiwania podziwu. Chociaż w niektórych przypadkach jest to prawdą, pojęcie narcyzmu ma znacznie szersze rozumienie, które wykracza poza patologię. Postaram się to tutaj […]
Każdy praktykujący psychoterapeuta, psycholog czy psychiatra spotkał się z sytuacją, kiedy pacjent kontaktując się w sprawie umówienia konsultacji, których celem byłoby podjęcie psychoterapii, ale w ostatniej chwili rezygnował, lub po odbyciu kilku spotkań wycofywał się. Są tacy pacjenci, którzy stale chodzą w kratkę na spotkania terapeutyczne, wciąż wyjaśniając to nagłymi przeszkodami. Wiele osób, które chciałyby […]